Een normatief debat is een informeel iets dat zorgt voor samenhang tussen het ethos van een dynamische gemeenschap (institutie) en haar formele regulering. Economische argumentatie is een organisch onderdeel van normatieve debatten, maar niet het enige. De wet en de morele waarden en de communicatie-infrastructuren (de toegang tot kennis) die in een gemeenschap worden verzorgd, zijn ook organische onderdelen. Normatieve debatten berusten op wat als waar wordt aangenomen, maar leiden tot wat als juist wordt beschouwd. Ze dragen bij aan elke vorm van institutionele besluitvorming, of het nu gaat om een juridisch (bijvoorbeeld in parlementen), wetenschappelijk (bijvoorbeeld peer review), economisch (bijvoorbeeld prijsstelling) of sociaal (bijvoorbeeld lid worden / bedanken / bestrijden) perspectief. In dergelijke debatten worden vier verschillende soorten waarden (solidariteit / identiteit, orde / veiligheid, rijkdom / mogelijkheden, onafhankelijkheid / toegang tot kennis) gelijktijdig geëvalueerd. Deze inclusieve evaluatie is essentieel voor de overlevingskansen van een institutie. Met toenemende specialisatie worden normatieve debatten vaak elitaire aangelegenheden en kunnen hun instituties alleen worden gehandhaafd als ze worden vertrouwd en niet als een bron voor corruptie worden gebruikt en / of gezien. Zowel individuele als institutionele actoren nemen deel aan verschillende, diverse normatieve debatten en moeten daarom de culturen (of denkstijlen) van deze instituties in combinatie serieus nemen.